Öriæ cantâ pe quélli zenéixi
che són de Zêna ma no sàn dî çéixai
che són nasciûi magâri a Pra
ma o zenéize no sàn parlâ
quàrche paròlla pe poéighe dî
che o zenéize o no dêve moî.

Ve ricordæ o sciàlla sciàlla
quànde a-a zîa ghe dîmo làlla
a-o nònno dîmo ànche mesê
gh’êa l’amolìtta, pasâva o strasê
a-o falegnàmme dîmo bancâ
no dîmo rogiâda benscì rozâ
alôa l'idràolico o l’êa o stagnìn
a-i neturbîni ghe dîmo spasìn.

O l'é tànto bèllo o nòstro dialétto
e ricordémolo con tànto afètto.
Fémolo sentî a-i nòstri figeu
che cómme niàtri l'àgian a-o cheu
perché no dìgan italianizòu
abelinâto che veu dî abelinòu!

Ti m'æ depoî no dîxe a génte
quànte paròlle ciù no se sénte:
a cösa ìnsa, a machinìcca,
zugâ a Lêua, zugâ a-a lìppa.
Tîla co-o spâgo, o ferogiâ,
o ghirindón e o cantâ
êse a-e cànie, perigordìn
de sémme in çénto, de lóngo e malerdìn.

Finalino
Tila co-o spâgo o ferogiâ,
o ghirindón e o cantâ,
ma i zenéixi gréndi e picìn
spêro che dìgan sénpre belìn!