Mæ nònno o me contâva de quànde o navegâva
i pòsti ch’o vedéiva
coscì o me entuxiasmâva.
Mi êo ’n bagarìllo no ciû èrto de coscì
co-i éuggi e a bócca avèrta
me ne stâvo li a sentî.

O nònno o me dixéiva: «Câo mæ figeu,
o móndo sci o l’é bèllo
da levâse de capéllo,
ma vànni in Castelétto a séia ò a matìn
e ti vediæ che Zêna
a l’é ’n scrìgno d’öo zechìn»

Cómme t’ê bèlla Zêna, cómme t’ê bèlla,
con tùtti i teu caróggi
e i téiti grîxo pèrla.
Cómme t’ê bèlla Zêna, cómme t’ê bèlla,
da-i ténpi de Colónbo
ne pàrla tùtto o móndo,
ne pàrla tùtto o móndo.
Cómme t’ê bèlla Zêna, cómme t’ê bèlla.

In giórno o pövio vêgio
pigiòu da-a nostalgîa
o l’à vosciûo chò-u pòrte in Picaprîa.
O l’é arestòu de nàtta
se gh’é bagnòu a pupìlla
o l’ha dîto: «Li ’na vòtta gh’êa o Balìlla,
ma dôve l’àn portòu?»

Òh nònno no ti véddi che tùtto l’é cangiòu
o ricòrdo de Portöia
o t’arèsta inta memöia.
Coscì o s’é mìsso a ciànze,
a-o cheu o se l’à pigiâ:
«L’é vêa a röba vêgia
inte ’n cànto a va caciâ».