O Pàddre Gàzzo o ciàmma iotacismo da u pretònica o cangiaménto da u ch'a s'atrêuva prìmma de l'acénto tònico inte 'na i ò, pe dîla inte 'n âtro mòddo, o cangiaménto do són [y] into són [i] (ò do són [H] into són [j]). Écco quàrche ezénpio:

• pugnàtta [py"Jatta] → pignàtta [pi"Jatta];
• butîro [by"ti:ru] → bitîro [bi"ti:ru];
• muâgia [mHa:dZa] → miâgia [mja:dZa];
• aseguâ [ase"gHa:] → aseghiâ [ase"gja:].

A ûzo zenéize de Zêna, no subìscian iotacìsmo e paròlle fugàssa e ruménta.

Infìn va notòu che i artìcoli un e unna són de spésso dîti in e ina: de fæti, pe motîvi ligæ a-a prozodîa, sti articoli se trêuvan de lóngo cómme se fîsan in poziçión pretònica e quindi subìscian o iotacìsmo da u pretònica. D'âtra pàrte i pronómmi un e unn-a no pêuan cangiâ perché, dæto che són pronómmi, dòppo de liâtri no peu êsighe 'n nómme e quindi no pêuan mâi atrovâse in poziçión pretònica. Ezénpi:

• artìcolo: ghe mòllo un câso → ghe mòll'in câso
• artìcolo: màngilo con un cugiâ → màngilo co-in cugiâ ["maNdZilu "kwiN ky"dZa:]
• pronómme: dàmene un
• pronómme: pìgine unn-a

Dæto che a grafîa ofiçiâ a l'é stæta pensâ pe poéi pasâ da-i soìn a-e paròlle, e vicevèrsa, no gh'é problêma a scrîve e paròlle cómme se dîxan. Quìndi bàsta segoî e régole da grafîa ofiçiâ pe marcâ coretaménte o iotacìsmo da u pretònica. Coscì, prezénpio, a segónda da pronónçia de ògnidùn, ghe saiâ chi scriviâ un figeu, chi in figeu e chi 'n figeu e vîa discorìndo.