| 
		 No sò se ese contento ò se devo preocupame ancon de ciù!  Da vegio mogognon, no l’é che me fîo 
		goæi quande sento che l’Eoröpa a ghe mette o becco: de sòlito sucede che e cöse van pezo... Mah! 
		Però o problema o gh’é e o se ciamma: scadensa do mangiâ. M’àn vosciuo dî che se caccia via in 
		muggio de mangiâ pe via da dæta de scadensa: inte ’n anno e gente eoropee cacian via 89 tonei 
		de mangiâ e ògni famiggia a spende 515 eori a l’anno p’acatâ da röba che pöi a finiâ inta rumenta. 
		Pe ’n zeneize comme mi, son cöse che me fan alighî e bele! Seguo, o problema da conservaçion do 
		mangiâ o gh’é e o gh’é senpre stæto. Se meteiva a röba sotta sâ, in adobbo, òpure a se fava secâ 
		(magara p’avei cöse boniscime comme o stochefiscio); de spesso i antighi mangiavan anche cöse pasæ, 
		che e condivan con sarse da-o gusto fòrte pe no sentîghe o grammo. Quande en riêscii a fâ a pasta 
		secca, diversamente d’ancheu, aloa a costava de ciù de quella fresca, che tutte e dònne poeivan 
		fa, pròpio perché a duava de ciù. In cangio, niatri moderni se semmo inventæ a dæta de scadensa 
		p’acòrsize che, sciben ch’a le utile, però a fa stragiâ in pö tròppo mangiâ. E coscì pròpio in 
		sti giorni chi se pensa de eliminâ a dæta de scadensa da-o mangiâ ch’o no va a mâ e de lasciala 
		inte quelle cöse che se goastan fito. L’é ascì nasciuo in America (dove se no?) in movimento che, 
		tra e atre cöse, o veu recuperâ o mangiâ scheito. O se ciamma: freegan: insomma, comme dixe o 
		nomme, o saiâ ’n’atra... fregatûa! 
		O Crescentin 
		Pigiòu da-o Gazzettino Sampierdarenese
		Anno XLIII - N. 5, 31 de màzzo do 2014  |