L’é pròpio vea che çerte vòtte bezorieiva ese tant’asperti da tegnî a bocca serâ. L’anno pasou, o quattro de novenbre do doimilla unze, a Zena l’é scciupòu in ramadan do diao co-in riâ da quattro palanche, o Foezàn (inta foto in sciâ drita),, ch’o l’é vegnûo grosso, o l’é anæto de sorva e o l’à inondòu tutto o quartê. Coscì, a-a fin, emmo dovûo metise a contâ quanti no son riêscîi a tornâ a caza: e tra quelli sêi gh’ea anche doe figeue picinn-e. Tantiscimi pöi àn perso in muggio de cöse: in bello goaio sciben che, comme se sa, l’é megio ’n dô de stacca che ’n dô de cheu... Saiâ, ma l’é d’aogurase de no trovaseghe mai. Finîo l’invexendo, mogogni a rêo: perché no l’é stæto serou e scheue, i coniggi son de longo atapæ, a son de caciâ do ciumento abretio in gîo no gh’é ciù pòsto pe-i riæ, e via de sto passo.

St’anno chi, pe tenpo, ariva ’n avizo da proteçion civile: o dexe e l’unze de novenbre son doe giornæ che porieva descadenase da-o çê ægoa a roggi, saiva a dî che gh’é pe ’n davei o pericolo che pòsse sucede comme l’anno pasou. O scindico aloa cös’o fa? O særa e scheue e o mette tutti in sce l’avizo. Fortunn-a veu che no l’é sucesso ninte. Pesta o diao! Alri mogogni: e cös’o l’à serou e scheue a fâ; tanto sciato pe ninte; oua, pe ’n pö d’ægoa, seremmo a çitæ.

Insomma st’açidenti de zeneixi no son mai contenti! Ma mi me l’ò pigiâ a-o cheu perché, fæmelo dî ’na vòtta pe tutte, l’unico “abilitou” a fâ di mogogni son solo mi: o Crescentin (e oua pe famelo pasâ, o crescentin, me ghe veu do bello e do bon...).

O Crescentin

Pigiòu da-o Gazzettino Sampierdarenese Anno XLI - N. 10, 30 de novénbre do 2012