Sccéuppa a primavéia: s’arve e arve, xêua e rondanìnn-e, sccioìsce-e scioî, scénta e nûvie, lûxe-e stélle. De fèsta e de d’êuvéi, tùtto-o pà’n móndo nêuvo: l’é pægio i giórni, l’é pægio e néutte. E se sénte che l’âia a l’é aprêuo a cangiâ: o ténpo o l’é testimònio, niâtri sémmo tùtti testimònni do divegnî de stagioìn in sce sto balìn, a Tæra, ch’o gîa in gîo òu sô, ch’o gîa in gîo òu céntro da galàsia, ch’a gîa in gîo a-âtri céntri che, a-a fìn da föa, liâtri ascì gîan in gîo òu céntro de l’Univèrso. Ma, n’asegûa i scensiâti, o céntro de l’Univèrso o no l’exìste!

«Vad’a Zêna» dixe o sestrìn, «Vad’in céntro» dixe o figeu in ciàssa Montàn mentr’o mónta in sce l’òutobo co-in bigétto strofogiòu che manc’o l’ìntra inte quélla fisûa do diâo che, s’a no sò-u màngia, o bigétto, de segûo a ghe stànpa a dæta d’ancheu.

Dónque o céntro o l’exìste! Fòscia. Ghe chi dîxe de sci e chi dîxe de no. «E za – o borbóggia o præve a dénti stréiti – stànn’a védde che se l’àn portòu vîa! Che ténpi, mæ câo Segnô! Che ténpi!». Ma-a génte çèrte cöse a e sa. Ò a e sénte. Into cheu. Chi ghe l’avéiva dîto a-o cheu picìn che o ténpo o xêua? E chi ghe l’avéiva dîto che Zêna a no l’êa sta chi? Da no dormîghe ciù de néutte!

«Méistro, quæ nùmero dêvo pigiâ pe anâ a Zêna?» A Zêna? E dôve te pariâ mâi d’êse, mæ bèllo pestumìn? Ti gh’ê za-a Zêna. Cöse te pàiva, d’êse inte ’n âtro móndo? Ò, fòscia, inte ’n âtra çitæ? Pêzo ch’anâ de néutte!

Sccéuppa a primavéia: côre i figeu pe-e stràdde, crîa e moæ, ratèlla i òmmi. Ma dovéiva sucêde comme a vòtta ch’ò atrovòu ’na tàncoa drent’a rêuza. «E za – o l’inscìste quéllo bezìggio de ’n præve – chi l’é che sa ciù nìnte, a-a giornâ d’ancheu? O céntro se l’àn inventòu do Vintisêi, quànde Zêna a l’é vegnûa a “Grànde Zêna”». Ma-a gente e cöse a no-ê sà ciù... ma a e sénte: a l’êa a vôxe do mesiâo e da madonâ ch’a e dîva: «Anémmo a Zêna» e a l’êa génte de Vôtri, de Pra, de Pêgi, de San Pê d’Ænn-a. L’é vêa chò-u céntro o no l’exìste, ma gh’é a çitæ antîga: Zêna. E o sô o gîa e o regîa in gîo a-i rêui di gòtti in scê töe de l’òstàia.

Sccéuppa a primavéia: sbràggia i zoêni, sâta i grìlli, màngia i pövei, rîe i zenéixi: ànche pe st’ànno chi... se pàrla ancón zenéize! E sccéuppa a primavéia.

ALB
http://www.zeneize.net

Pigiòu da-o Gazzettino Sampierdarenese Anno XXXVIII - N. 4, 30 d'arvî do 2010