A t'arvîva a-o sô, a matìn, co-i seu ràggi che apénn-a scugiæ in sciâ schénn-a bocûa de Pòrtofìn êan za chi a dâ o bongiórno. E ti t'êi a frónte de 'na supèrba béstia, quæxi 'na sfìnge, che pigraménte a l'alonghîva, cómme sànpe, i bastioìn de Frónti Bàsse, scìnn-òu Bezàgno.

Tùtto 'n stiâse de miâge, sciù vèrso Montesàn, scinn-òu Peâdo, into méntre che-e bezagnìnn-e êan za in procesción lóngo i sentê a portâ e seu banàstre co-e verdûe inperlæ de rozâ.

Incomensâva de lóngo inte sto mòddo, de lóngo da ti, i giórni serén de 'na Zêna orgogliôza. Un scroscî de voluminôze ciavéuie e o prepòsto ch'o l'arvîva a pòrta grànde: da chi a 'n pö e caròsse di scignôri aviéivan pigiòu a stràdda pe Arbâ e pe-e vìlle prinçipésche.

Ma o teu lòu a 'n çèrto pónto o l'é finîo. T'àn licençiâ. O móndo o l'é de tùtti, nisciùn o l'é ciù padrón in câza seu. E coscì t'æ stramuòu in Montesàn. T'êi ancón un vàrco, perché de sótta gh'êa a stràdda. Ma l'êa tròppo. T'àn degradòu a-o ròllo de relìquia. Unna pòrta trionfâle arenbâ a 'n mónte pe 'na stràdda tùtta da scrovî. E gh'é, inte quélla prîa gónfia e vîva, 'na stràdda ch'a l'é quélla difìçile e âgra vèrso o ritórno, e tradiçioìn, i ténpi de quànde i Lìguri çercâvan 'na pàtria e avéivan sôlo da prîa. Dôçe e serénn-a e ch'a dâ a benediçión, ancón, pròpio inta çìmma, a Vèrgine a l'avârda sta çitæ ch'a gh'à goâgno de màn e a se spàntega in scê colìnn-e cómme 'n mâ de ciuménto.

Inti sécoli che vegniàn, 'na pòrta coscì in èrto, coscì inspiegàbile, coscì inportànte, chi òu sa, a ne faiâ aregordâ cómme 'n pòpolo de gigànti.

E tùtto quésto o l'é sucèsso inti ténpi da cativitæ.

Tradûto da Vito Elio Petrucci, amor di genova, Erga, Genova 1969
traduçión fàçile perché, de segûo, o tòcco o l’é stæto pensòu in zenéize e scrîto in italiàn.

ALB
http://www.zeneize.net

Pigiòu da-o Gazzettino Sampierdarenese Anno XXXVII - N. 5, 31 de màzzo do 2009