Séi séie són – e viâtri séi che séi d'acòrdio con mi – cómme 'n grànfio into cheu da néutte, in penscêo desgraçiòu o m'à fæto sciâtâ: percöse mai parlâ zenéize? Ò sgoaròu o papê, in sciô quæ a mæ coæ de scrîve a m'àiva fæto caciâ zu de pòule abrétio, e ò stralabiòu crîi de 'n cröo croòu cómme-e féugge d'ötùnno. Cómme sàiva a dî: percöse mai parlâ zenéize?

Figeu, o zenéize o n'é mîga vìn ægoòu, o no l'é o læte de leitæe de Pontexéllo che de 'n lìtro ne fàn doî: meitæ læte e meitæ ægoa! Peu dâse ch'a ségge 'n'ingenoitæ pensâ chò-u sàcian tùtti, ma o zenéize o gh'à réixe antîghe e profónde. Coscì a sâtâ sciù d'in létto e a sciortî d'in câza l'ò fæto inte 'n lanpo; e d'in çimma do caróggio, pròpio de de lasciù, ò sbràgiòu (che bèllo sbràggio!) 'na frâze sccioîa tùtt'asémme de drénto de mi: o zenéize o no dêve moî!

E tra e câze amugiæ inti caróggi, con e pòrte de lóngo inbâgiæ, pâ ch'o tórne l'antîgo bezìggio, stracoòu chi da-i mòuxi do mâ: percöse parlâ zenéize ancheu?

E dàghia! Metéivou into cheu a ûzo zenéize, ciantævou into çervéllo cómme a rozâ a se infrìccia inta rêuza, ma l'é ciæo che gh'é 'n grànde motîvo pe parlâ o zenéize ancheu! Ma prìmma de dîvou, viâtri, zoêni de 'na Zêna zoêna, inverdugæ da 'n péscio sòu inandiòu dò-u lòu do pescòu, anæ pò-u móndo e spantegæ in sciô téito grîxo de quéllo palàçio, de tùtti i palàççi, migiæe de bandêe da Repùbrica (crôxe róssa in cànpo giànco) e criæ co-a vòstra tìbba: sciàlla sciàlla che Zêna a l'é bèlla!

Sôlo alôa, co-o chéu'nte rêuze e no 'nte spìnn-e, acapiéi che l'ùnica, vêa raxón pe parlâ o zenéize a-a giornâ d’ancheu a l'é quélla de riconóscise, de savéi chi sémmo, de sentîse erêdi de 'na grànde stöia e padroìn da ciù mêgio tradiçión nostrâ: a l'é quélla de savéi de êse fìggi legìtimi de sta mâvegiôza tæra ch'a l'é nòstra, scibén ch'a nò-u pâ.

Alêgri

ALB
http://www.zeneize.net

Pigiòu da-o Gazzettino Sampierdarenese Anno XXXVI - N. 5, 31 de màzzo do 2008