A l'é a chéita da vocâle finale sénsa l'acénto de 'na paròlla davànti a 'na paròlla ch'a l'incoménsa pe vocâle. A se màrca con l'apòstrofo.

Ezénpi:

• L'é sucèsso i marionétti → L'é sucèss'i marionétti [l e sy"cEss i mariu"netti]
• No me ricòrdo d'avéi vìsto in spozalìçio pægio → no me ricòrdo d'avéi vìst'in spozalìçio pægio [nu me ri"kOrdu d a"vej "vist iN spuzali"siu "pE:dZu]
• Vêgno mi a métive a pòsto → Vêgno mi a métiv'a pòsto ["ve:Ju mi a "metiv a "pOstu]

A l'é a chéita de 'na vocâle o de 'na scìlaba a-o prinçipio de 'na paròlla. A se màrca con l'apòstrofo. In zeneize o câxo ciù frequénte o se prezénta co-i artìcoli indeterminatîvi: un → 'n e unn-a → 'na. Ciù in generâle, càzze a prìmma vocâle de 'na paròlla, precedûa da 'n'atra paròlla, quànd'a l'é segoîa da-a n velâre.

Da notâ che e fórme sto, sta, sti, ste di agetîvi e pronómmi dimostratîvi vàn scrîte sénsa l'apòstrofo perché són coscideræ outònome e no aférexi de questo, questa, questi, queste.

Ezénpi:

• O l'é un figeu → O l'é 'n figeu [u l e N fi"dZ2] (davànti a consonànte 'n o l'à o són da n velâre [N])
• O l'é un òmmo → O l'é 'n òmmo [u l e n Ommu] (davànti a vocâle 'n o l'à o són da n dentâle [n])
• L'é inposcìbile → L'é 'nposcìbile [l e Npu"Sibile]

Dîta troncaménto ascì, a l'é a chéita de 'na vocâle o de 'na scìlaba a-a fìn de 'na paròlla. Into zeneize tantiscime paròlle són intræ za trónche e in sce quéste no gh'é nìnte da dî. Âtre, prezénpio gràn pe grànde, cómme in italiàn se tróncan sénsa marcâ o troncamento: gh'é 'n gràn bordèllo [g e 'N "graN bur"dEllu]. Quand'o va marcòu o se màrca con l'apòstrofo.

In pràtica l'ùnico vêo câxo d'apòcope o s'à inte esprescioìn cómme: Cose ti veu? → Cos' ti veu? ["kO:s ti "v2].

Da notâ che, diversaménte da l'italiàn, bèllo e quéllo no se tróncan mâi.

Va notòu che 'na mæxima frâze a peu êse dîta in mòddi divèrsci. Prezénpio o Marzâri o dîxe a frâze "Se lascémmo in sànta pâxe" a prìmma vòtta coscì: Se lascémmo ’n sànta pâxe [se la"Sémmu 'N "saNta "pa:Ze]; e a segónda inte st'âtro mòddo: Se lascémm'in sànta pâxe [se la"Sémm iN "saNta "pa:Ze]. Inte sti câxi chi a fórma a l'é çernûa da chi pàrla e a l'é lasciâ a-a seu senscibilitæ. Segnalémmo sôlo che l'elixón a l'é a fórma ciù antiga, méntr'ancheu pâ ch'a ségge preferîa l'aférexi.