T'ho vista in t'a lŷxe d'u matin.
A tò beleçça a l'êa quella d'i sœnni,
chi scenta e chi mâi nu se curunpe.
E cumme in te'n sœnnu ti t'ê xuâ ciý léggia
Che 'na fœggia arancâ ancun vèrde da u véntu.
A mæˆ léngua a nu fa che dî u tò numme,
ma i mæˆ œggi nu te pôean ciý amjâ.
E mæˆ muén nu pôean ciý tucâ u tò vîzu
E pe chi sun i mæˆ bâxi pin de fôegu?
Òuua sûlu de ti l'é restòu u mæˆ aregordu
D'a tò vixun - dûçe e pin de dû -.
E mi sénça de ti sun sénça vitta.
Sûla t'ê sprefundâ in scôsu â nœtte,
chi é neigra e chi pe sénpre dŷa.
U mæˆ côe ascí u vurjæˆ cun ti scygiâ 'n t'u zêu
Chi brŷxa e chi mâi nu se dezléngua
Sûlu pe puéi pèrdise e, â fin, rjëscî
Cun ti a cunfundise in te l'iménsu ninte.

Pôsa a tò bucca in sciû fœggiu giancu,
Nu scrîve ninte, che a penna a nu tucche u tò bâxu.
Cuscí dêv'êse a léttera pe mi.
Nu l'é a léttera, l'é ti che vœggiu avéi.

U quaddru che vurjæˆ mi nû so fâ.
Mancu i pituî pôean pe mi dipínzilu.
U l'é fæˆtu de cuî schilénti e câda lŷxe
Chi deslénguen a giaçça invëgîa e
U l'ha da intrâ sciätûzu drentu â mæˆ vitta.

In t'e tò muén l'êa acurdòu u fî d'a mæˆ vitta
E ti ti l'hæˆ stucòu cû zêu d'u tò côe.
Crîa e brŷxa a mæˆ ànnima pe a tò ferîa,
ma s'apiçça ancun ciý forte a mæˆ pasciun.

I cuî d'u çê ancôe sun cuscí ciæˆi
Chi t'aranchjeivan d'in t'u pêtu u côe.
A sc-ciymma d'i mouxi a te lascia à dossu'n sòu
Chi n'ha de pæˆgi in sciâ tæˆra la zý.
Lesti'n te l'æˆgua scýggian e xôean i pesci.
Gh'é u çê, gh'é u mâ, gh'é pâxe.
Ma perché chí nu se ghe pôe ciý stâ
E, in t'u nostru camin chi n'ha de pôse,
ne tucca turna çercâ pe njâtri n'âtru portu?